کروبی - عقل آباد|و شاید همان ناکجا
سفارش تبلیغ
صبا ویژن


کروبی - عقل آباد|و شاید همان ناکجا


درباره نویسنده
کروبی - عقل آباد|و شاید همان ناکجا
-
تماس با نویسنده
[مقالات در باشگاه اندیشه]
[English ver]


آرشیو وبلاگ
درباره نیهیلیسم
قاب شیشه‏ای
درباره تکنولوژی
درباره فلسفه
مکاتب ادبی
میز مطالعه
درباره جراید
درباره غرب
درباره قرآن
درباره پوپر
سیاست
ارغوانیه
لاطائلات
یادنامه
وقایع


.::دوستان::.
حسین کاشانی
آنتن!
نائب
در محضر نور
تشریک
زکریا راحل
دهقان فرد
حامد زمانی
محمد نمازی
حامد فتاحی
محمد الیاس
سعید رضایی
سعید اعوانی
محمد میلانی
محمد بطحایی
روح الله رجبی
سهیل اسدی
فرهاد جعفری
محمد منتظری
محمد آل حبیب
محمدرضا باقری
محمد علی زرین
علیرضا رحمانی
رضا عسگریفر
سلمان محمدی
روح الله رشیدی
محمد علی بیگی
سید مجید کمالی
احسان محمودپور
شهاب اسفندیاری
محمود احمدی نژاد
مهدی ابراهیم زاده
سید جعفر حسینی
سید مهدی موسوی
علی رضا مکاریان پور
مسعود مسیح تهرانی
محسن حسام مظاهری
حسن باقری
وحید هاشمی
علی رضا قربانی
محمد علی سافلی
علی رضا عالمی

.::پیوندهای وب گاه::.
حرف ما [28]
پایگاه نشریات [20]
دکتر کچوییان [57]
سنت گرایان [68]
دکتر سروش [176]
رضا امیرخانی [123]
استاد مطهری [46]
علامه جعفری [58]
دکتر خسروپناه [82]
دکتر رضا داوری [134]
آیت الله مصباح [59]
مصطفی ملکیان [119]
دکتر احمد فردید [165]
سید مرتضی آوینی [74]
سید منیرالدین حسینی [78]
[آرشیو(26)]

نغمه


از بروز شدن ارغوان آگاه شوید
 
لوگوی وبلاگ
کروبی - عقل آباد|و شاید همان ناکجا

هر گونه استفاده از مطالب بدون کسب اجازه ممنوع است
v.nasirikia@gmail.com
مدرسه علمیه مشکوه  RSS 

ارغوانیه:
* حضور سبزها به روایت فارس.
* اینها را هم بخوانید: روز قدس امام + و  +.
* مجید مجیدی هم را این سبزی ها خوب نوازش دادند.
اینها به خودشان هم رحم نمی کنند. واقعاً که دیکتاتور مآبند.
* گویا این نامه نگاری ها تمامی ندارد. آن از نوری زاد و دوباره حسینعلی.
واقعاً آقا این نامه ها را می خواند؟
* ابتکار ایران هم درباره تاسیسات هسته ای تصویب شد!
من هنوز هم نمی دانم دستاورد مذاکرات دولت خاتمی چه بود؟!
* غیاث الدین را حال کردید، هم‏شهری ما بوده‏ها.
* راستی کی این کروبی را حد می زنند؟!

* مدیر مدسه جلال را امروز تمام کردم. از نثرش خوشم آمد.
چند وقت دیگر درباره اش می نویسم.
* اوایل پائیز را مخصوصاً اگر بارانی باشد خیلی دوست دارم. آدم یاد بهار می افتد.
* وبلاگ ابطحی هم را ببینید! تا توسط سبزی ها از بین نرفته است.
این سبزها هم خوب صدای مخالف را تحمل می کنند.
چه خوب است آقای موسوی از این قرص هایی که به ابطحی می دهند یکی بخورد. 


بازدیدی از جنبش سبز و راهپیمایی روز قدس
* بین ساعت 10.5 تا 11.5 که ما از م فردوسی به سمت دانشگاه رفتیم هیچ تجمع سبزی وجود نداشت. مگر عده‏ای در حدود انگشتان دست، که آنها هم شعاری نمی‏دادند و همراه جمعیت بودند.اخراجی3. موسوی در رفت!
* ما که به 4راه ولیعصر رسیدیم، گویا موسوی هم خواسته بود از اتوموبیلش پیاده شود و در راه‏پیمایی شرکت کند. که از بد حادثه درست در کنار یکی از این وانت‏های حامل بلندگو پیاده شد. چشمتان روز بد نبیند، مرگ بر منافق از بلندگو جان گرفت و از این طرف هم مردمی که جواب می دادند. جناب موسوی هم به مدد نیروی ‏های ویژه-که همین چندی پیش به دشمن جنابان تبدیل شده بودند- فرار را ترجیح داد. و چه فرار کردنی! خط ویژه ولیعصر بود که به دادش رسید وگرنه حالا حالاها باید لطف مردم را می شنید. عده‏ای هم که انگار مهندس را خیلی دوست داشتند به دنبالش رفتند که دوستی شان را ابراز کنند.
آنجا از زبان مردم «مرگ بر موسوی» هم شنیدم! همانجا هم یک پرچم اسرائیل و امریکای بزرگی هم به مناسبت قدم جناب موسوی به آتش کشیدند، که احتمالاً به مردم خیلی حال داده بود!
* کل سبزهایی که من از خانه تا دانشگاه دیدم اینها بودند: صندلی‏های مترو شهدا، دستگیره در مترو، چند تاکسی و ون، اتوبوس شرکت واحد، نرده‏های وسط خیابان انقلاب، قفل‏های چند موتوری، باجه‏های تلفن عمومی، برگ درختان که البته کم کم از سبزی‏شان کاسته شده و رهبران جنبش سبز باید فکری به حال این ریزش بکنند و 5-6 نفری که دستبند سبز داشتند.
* همه می دانند-لااقل آنهایی که یک بار در راهپیمایی شرکت کرده اند- که مسیر اصلی خیابان انقلاب است. حالا سبزها کجا بودند ما نفهمیدیم و یا ندیدیم!
از دوستان که جویا شدیم گویا در خیابان ولیعصر و بلوار کشاورز بودند که مقدارشان آنقدری هم نبوده که در آن مسیرهای فرعی هم بتوانند کاری بکنند. چند شعار «مرگ بر روسیه» داده اند و متفرق شده اند. حالا شعور و سطح فکری یک عده چقدر باید باشد که روز قدس بیاید شعار مرگ بر روسیه و چین بدهند و از آن طرف هم ادعای خط امامی و اینجور چیزها هم داشته باشند!
* همه اینها در حالی بود که از دوهفته قبل سبزها در حال سازماندهی بودند، و حتی سه شنبه از سبزهای شهرستانی هم مدد گرفته بودند که به تهران بکشندشان! امیدوارم با دیدن عده شان خودشان بی‏خیال شوند. البته این قوم نشان داده خیلی پررو تر از این حرف هاست!
فرداست که تیتر بزنند حضور گسترده سبزپوشان!
* نقل است رئیس جمهور موسوی در حین فرار از حلقه دوستدارانش از سید می پرسد که پس طرفداران ما کجا هستند؟
سید هم می گوید: جناب رئیس جمهور(!) موسوی؛ طرفداران شما همه در خانه‏هایشان هستند!
ریس جمهور(!) هم تا کاخ نخست وزیری ترانه «اومدم در خونتون نبودی ...» رو زمزمه کردند. 
این بود داستان شیرین بزرگ‏ترین(!) راهپیمایی تاریخ! 



نویسنده : - » ساعت 1:5 صبح روز شنبه 88 شهریور 28


انتخابات دهم هم تمام شد. نمی خواهم و البته هم نمی توانم خوشحالی خود را از نتیجه انتخابات ابراز نکنم. و شاید اگر موسوی اکثریت را به دست می آورد لحن سخن چیز دیگری بود. گرچه من به پیروزی میرحسین و اوضاع بعد از او هم اندیشیده بودم. در انتخابات عناصر و اتفاقات کوچک و بزرگی مؤثر بودند، و کسی هم نمی تواند ادعا کند در تحلیل خود همه آنها را در نظر گرفته است. آنچه در اینجا به آن می پردازیم تحلیلی است نه چندان حرفه ای و کوتاه از برخی شخصیت های مهم. من از آن دسته آدم هایی نیستم که مشارکت مردم را بگذارم به پای تجدید پیمان با آرمان ها و این قبیل مسائل. این را خم نمی خواهم تحلیل کنم که چرا «هر کس به جز احمدی نژاد» تبدیل شد به «هیچ کس به جز احمدی نژاد».
1. مقام معظم ره‏بری
(یا همان آقای خودمان). بی شک یکی از هماهنگ ترین دولت ها با مواضع رهبری دولت نهم بود-اگر نگوییمجانم فدای رهبر! هماهنگ ترین. شاهد مثالش هم اولین دیدار هیئت دولت با مقام معظم رهبری و اشاره های ایشان در سخنرانی های مختلف. بی گمان جانب داری های مقام معظم رهبری از دولت نهم در برابر مخالفان به خصوص در سفر کردستان و اشاره به سیاست خارجی عزت مند دولت در سالگرد ارتحال امام(ره) در آرای احمدی نژاد مؤثر بود. علاوه بر آنکه ایشان در برابر موضع احمدی نژاد درباره هاشمی و نامه اخیر او هم موضعی اتخاذ نکردند. و همین سکوت کار خودش را کرد.
2. اکبر هاشمی رفسنجانی؛
نفر اول غایب رقابت انتخابات. همانطور که احمدی نژاد در مناظره ها به آن اشاره کرد با میرحسین رقابت نکرد. حضور کارگزاران، جاسبی، فرزندان هاشمی در ستاد موسوی، کرباسچی در ستاد کروبی و خود محسن رضایی به وضوح دخالت هاشمی و صف آرایی او در مقابل احمدی نژاد را نشان می دهد.
نامه او در روزهای پایانی و تهدید به آشوب های خیابانی هم تیر خلاصی به خودش بود. هاشمی باید تصمیمخداحافظ هاشمی! بگیرد و تکلیف خودش را مشخص کند. او یا باید همچون رهبری صریحاً از جناح و فردی حمایت نکند و وارد بازی های انتخاباتی نشود و یا اگر وارد می شود دیگر نباید توقع داشته باشد که با او همچون یکی از ارکان نظام، ذخایر انقلاب و این قبیل عنوانین برخورد کنند. بالاخره ورود در این عرصه فحش خوردن و ناسزا شنیدن هم دارد. علاوه بر آن باید مشخص کند که
آیا اشرافیت خوب است یا نه؟! اگر خوب است پس چرا از این برچسب می گریزد؟ و اگر بد است چرا اینگونه زیست می کند؟ بحث اینکه از کجا آورده است یک بحث ثانوی است.
احمدی نژاد با رای مردم از مهلکه نجات یافت. گرچه من بعید می دانم هاشمی دست از سرش بردارد.رئیس جمهور دوست داشتنی!
3. احمدی نژاد.به نظر من احمدی نژاد
اولین رئیس جمهور دوست داشتنی ایران است. یعنی مردمی هستند که فراتر از رابطه رئیس جمهوری او را دوست دارند. این چیزی است که مخالفان او چه بخواهند و چه نخواهند باید باور کنند. این چیزی است که با دستمال سبز و این قبیل مسائل تفاوت دارد. پیش از این حضور ارکان نظام در جامعه آن قدر تصنعی بود که مردم باورشان شده بود که اینان تافته جدا بافته اند. و این یکی از تابوهایی بود که احمدی نژاد شکست.
24 میلیون نفر به احمدی نژاد رای دادند. این رای نباید او را به اشتباه بیاندازد که همه این افراد از همه کارهای او دل خوشی دارند و با آنها موافقند. نه! بلکه این افراد او را به دیگران ترجیح داده اند! کسی نیست که اذعان نکند که اقتصاد ایران نیازمند یک جراحی بزرگ است. و جسارت این جراحی تنها در احمدی نژاد وجود دارد نه هیچ کس دیگر. آنچه در دولت نهم مغفول ماند و باید بیشتر از اینها به آن پرداخته شود فرهنگ است.
فرهنگی که آینده به آن بستگی دارد.
4. موسوی؛
مردی از عمق دهه شصت. و مشکل بزرگ میر حسین این بود که هنوز در حال و هوای آن دوران بود. میرحسین گر چه با شعار اخلاق آمده بود لیکن بی اخلاق ترین نامزد این دوره و عامل ایجاد بد اخلاقی در جو انتخاباتی این دوره بود. میرحسین و حامیانش کوشیدند تا با توهین و تمسخر دولت نهم را سیاه جلوه دهند. لیکن حضور مردم نشان داد که جز عده ای حرف آنها را باور نکرده است. موسوی یار ذخیره جناح چپ و اصلاح طلبان در حد و قواره ریاست جمهوریمردی که ناموس داشت! بود. به نظر من میرحسین نمی توانست شیوه دیگری به غیر از تخریب رقیب اتخاذ کند و البته نتیجه آن را هم به جان خرید. مردم نشان دادند آن قدر هم که او می گوید تورم سفره هایشان را کوچک نکرده، مردم نشان دادند آن قدر هم که او می گوید فضای ناامیدی در جامعه وجود ندارد. آن قدر هم که او می گوید در زمان او چندان هم بهشان خوش نگذشته است. بر خلاف تکیه حامیان او بر تأییدات امام؛ مردم نشان دادند که خودشان می توانند تصمیم بگیرند. و کدام آدم عاقلی می آید به یک نخست وزیر جنگ رای بدهد؟!
چیز دیگری که در دوره مورد توجه بود
خودبینی دیگر آقایان و توکل بر خدای احمدی نژاد بود. آنچه سیاست اسلامی باید به سمت آن پیش برود. من بد اخلاقی های انتخابات این دوره را می گذارم به حساب تعلق نظام سیاسی ما به سیاست مدرن.
بهتر است آقای موسوی به جای داد و بی داد از تقلب در انتخابات
مثل آدم ها متشخص و دموکرات به احمدی نژاد تبریک بگوید و رقابت را تمام شده بداند و با بدخواهان انقلاب هم نوایی نکند.
5. حامیان موسوی؛ سبزپوشان پریچهر. من معتقد نیستم که حالا اگر کسی چندان مقید به حجاب نیست فاحشه است. بررسی این موضوع مجال دیگری می طلبد. ولی حامیان موسوی از لحاظ تقیدات مذهبی از متوسط حامیان احمدی نژاد پایین تر بودند. این چیزی است که چندان نیاز به مدرک و دلیل ندارد. چیزی است همه ما با آن سر و کار داشته ایم.
6. روشنفکران، هنرمندان،بازیگران و ...؛
سودای شهرت. اگر بر این نکته واقف باشیم که گروه های خاص اجتماعی و مذهبی، اعم از مراجع، ورزشکاران، هنرمندان، فیلسوفان و ... نوعی سرمایه اجتماعی محسوب می شوند نباید اجازه داد که آنها را برای تبلیغات انتخاباتی استفاده کنند. نمی دانم حامیان موسوی چه فکری درباره مردم کردند. خوب حالا مگر اگر زیزیگولو و یا بهاره رهنما و هر آدم محترم دیگری بیاید بگوید به فلانی رای بدهد مردم می روند به او رای می دهند؟! آنچه این روزها برایم تعجب آور بود امثال داوری و یا جمادی بود که از موسوی حمایت کرده بودند! به خود دکتر داوری وقتی اندیشمندان قومی وارد سیاست می شوند نباید چندان از آنها انتظار داشت.
7. کرباسچی. به نظر کروبی نیابتا از طرف کرباسچی نامزد شده بود. گرچه رای کرباسچی به موسوی حرف زیادی داشت. تفکر سنتی و روحانی بودن کروبی چیزی نیست که با حقوق بشر و دانشجوی ستاره دار و ... جمع بشود. یا مثلاً دغدغه چند نفر از دانشجویان ستاره دار بودن دانشجویان است؟ یا کلاً چند درصد آرا را دانشجویان تشکیل می دهند؟ به نظر من کروبی فرصت را فراهم کرد برای بیان برخی مسائل و نشان دادن برخی چهره ها که کم کم داشتند به فراموشی سپردهد می شدند، که در حال عادی امکان بیان آنها نبود. حالا مگر چند نفر عمادالدین باقی را می شناسند؟! من نمی دانم کروبی چه فکری کرد که فردی مثل کرباسچی را
پرونده فساد مالی او به اثبات رسیده است را به عنوان معاون اول خود معرفی کرد؟! کروبی تجربه چندباره شکست احزاب خود ساخته بود.
8. اگر من استراتژیست(!) اصلاح طلبان بودم!
اگر بخواهی در چارچوب منطقی نگاه کنی ورود این چنینی اصلاح طلبان در این انتخابات
حماقت محض بود، از هر لحاظ. دوسید خندان! چالش اساسی که اصلاحات با آن روبروست یکی نداشتن مهره جدید همچون خاتمی است که نداشتن سابقه هر رفتاری از او برای مردم پذیرفتنی باشد-و ویژگی هایی که هدف متن بررسی آنها نیست. دوم نداشتن حرف و سخن تازه است و غلبه جو روشنفکری بر اکثریت اصلاح طلبان. که به وضوح در این انتخابات به چشم می آمد. این دو چالش را اگر کنار حضور احمدی نژاد برای دوره دوم و عملکرد او بگذاری ورود اصلاح طلبان با تمام قوا استقبال از شکست بود. در صورتی که اگر اصلاح طلبان در غیاب نامزد شاخصشان به سم پاشی علیه احمدی نژاد می پرداختند می توانستند از آرا و مشارکت مردم بکاهند و خود را برای دوره آینده در غیاب احمدی نژاد آماده کنند. با این رویهای که اصلاح طلبان اتخاذ کردند علاوه بر به صحنه آمدن آرای خاموش به سمت میرحسین، عده ای از آراء هم به سمت احمدی نژاد فعال شدند. علاوه بر آنکه بسیاری هم مصمم تر از گذشته به او رای دادند. افزون بر اینکه جمع شدن قدرت و ثروت در یک سو، برای اکثریتی که از وضع معیشتی متوسطی برخوردارند سئوال برانگیز است.
لیکن این یک روی سکه است. احمدی نژاد در طول این چهار سال آن قدر منافع باندهای قدرت و ثروت را به خطر انداخت که آنها این ریسک را بپذیرند و اینگونه وارد عرصه شوند و یک مشارکت 82 درصدی را هم به کارنامه دولت نهم اضافه کنند. شاید آن قدر فشار احمدی نژاد بر منابع مالی اصلاح طلبان و فعالیت های او در عرصه های اقتصادی-سیاسی زیاد بود که آنها احتمال دوام آوردن تا 4 سال دیگر را به خود نمی دادند.
دوباره می گویم که چه خوب است که موسوی و کروبی مثل آدم های متشخص بد اخلاقی ها را کنار بگذارند و به احمدی نژاد تبریک بگویند و این قدر آب به آسیاب دشمن نریزند.
||بعدالتحریر: 1. 48 ساعت است که SMS ها قطع است. اغلب سایت های حامیان موسوی فیلتر شده است. احتمالاً این روند تا 24 یا 48 ساعت آینده ادامه دارد. من این را می گذارم به حساب پیشگیری از وقوع جرم و حفاظت از امنیت ملی(!).|2.بازی های اینترنتی و راه اندازی انبوه سایت ها و وبلاگ ها هم کمکی به موسوی نکرد.|3. بعد از اعلام نتایج خیلی از کسانی که به موسوی رای دادند ابراز پشیمانی می کنند و می گویند دیگر در انتخابات شرکت نمی کنند. گمان کنم اصلاح طلبان حداقل 10 درصد از رای ذخیره شان را برای انتخابات آتی از دست دادند.|4.موسوی در اقدامات اخیر خود خوی دیکتاتوری خود را نمایان کرد! کدام اخلاق؟! کدام احترام به مردم؟!|5. آقای موسوی اگر می گفتید قرار است زن و بچه مردم را به خاطر رای نیاوردن بکشی و به کشتن دهی حتماً به شما رای می دادیم! بنده شخصاً حاضرم رای‏مان را به شما منتقل کنم!



نویسنده : - » ساعت 9:13 عصر روز شنبه 88 خرداد 23


احمدی نژاد در حال دیدن کاریکاتور خود-کدام انقلاب اقتصادی؟
گمان کنم بینندگان مناظره دیشب به این نتیجه رسیدند
حتی به دلیل حرکت به سمت وضع اقتصادی بهتر هم نمی توان به کس دیگری به جز احمدی نژاد رای داد! اگر کسی کمی با ساختارهای اقتصادی و صنعتی کشور سر و کار داشته باشد می داند که اقتصاد ما چند عقده بزرگ سرطانی دارد که تا عمل نشود هر چقدر هم که رئیس دولت اقتصاددان و دولتش نخبه باشند نمی تواند کشور را به جایی برسانند. مثلش مانند حباب ها بورسی، بنزین، یارانه ها، رانت ها و ... . قطعاً حل چنین مسائلی آدم با جرأت می خواهد. گرچه مانند گذشتگان می شود خود را به درد سر نینداخت و کاری به کارشان نداشت-و اصولاً سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند. ولی اگر می خواهیم بالاخره اقتصاد و صنعتمان از این وضعیت نابسامان-که برخی می خواهند به زور ثابت کنند یک زمانی به سامان بوده است- در بیاید باید درد و خونریزی این تحول را بپذیریم. قدم اولش بنزین بود. احمدی نژاد ثابت کرد مرد کارهای بزرگ است.
هر عقل سلیمی می گوید سد بزرگ پیشرفت صنعت ما و کاهش مصرف، یارانه است. یارانه ای که به من و شما می دهند تا در زمستان دمای خانه را به 35 درجه برسانیم و از فرط گرما مجبور شویم پنجره ها را باز کنیم. یا خانه یمان را چراغان کنیم و ... . و یارانه ای که به صنعتگر اجازه نمی دهد برای کم کردن مصرف کارخانه خود کاری بکند. و جالب این است که هیچ یک از نامزدها-جز احمدی نژاد- چنین طرحی ندارد. و جناب آقای موسوی هم با آن عقل سلیمش می آید برنامه کاهش مصرف تنظیم می کند! یک عاقلی نیست بیاید به او بگوید که این طرح برای کشور فقط هزینه دارد که آخرش هم برای مردم هیچ ندارد!
گویا نامزدها
هر چقدر امید پیروزیشان کمتر است طرح های تخیلی تری ارائه می دهند. موسوی که عملاً هیچ برنامه ای ندارد. رضایی که هنوز نمی داند این صندوق توسعه ملی اش چیست و قرار است کجا سرمایه گذاری بکند که بتواند با سود حاصل از آن نفری 100 هزار تومان به هر ایرانی بدهد. و کروبی هم معلوم نیست اگر قرار است پول نفت را تقسیم کند کشور را با چه بودجه ای اداره می کند؟
جالب آنجاست که
اقتصاد احمدی نژادی صدقه ای است و دیگران نه!
در آخر بگویم که کسی جز احمدی نژاد جرأت
تغییر اقتصادی را در کشور ندارد! و او این را ثابت کرده است!
-کدام اخلاق؟!
موسوی از همان آغاز کارش
ثابت کرد که قصد کرده است که علاوه رواج بداخلاقی در فضای انتخاباتی، بداخلاق ترین نامزد انتخاباتی هم باشد. و این حلقه با فیلم دومش تکمیل شد. رفتاری که با مجری در مناظره با کروبی از او سر زد، نشان کامل خوی دیکتاتوری میرحسین بود. هویت پریشان میرحسین که جلوه های مختلفی از او را دیده ایم چگونه می خواهد فرهنگ ما را سامان دهد؟ آدمی که تاب یک تذکر قانونی یک مجری برنامه ندارد! کدام اخلاق؟! کدام قانون؟! دیگر اشاره نکنیم به رفتارهای موسوی و دروغ هایش! و مناظره مسخره اش با کروبی که عملاً به محاکمه ناجوانمردانه احمدی نژاد تبدیل شده بود!
کدام سیاست خارجی؟!
تایید سیاست خارجی دولت نهم آن هم در نزدیکی انتخابات توسط مقام رهبری چیزی نیست که بگذاریم به حساب حمایت رهبری از دولت ها. تاییدی که اگر مخالفان احمدی نژاد کمی از تعصب رها می شدند آن را حق می یافتند. نمی دانم چه کسانی واقعا فهمیدند موسوی در سیاست خارجی چه می گوید! او عملاً اهداف انقلاب اسلامی را به عنوان انقلاب جهانی نادیده گرفت. علاوه بر آنکه برخی حرف هایش مبنی بر عدم حمایت از برخی از کشورها را فقط می توان به حساب ساده انگاری و سطحی نگری گذاشت. هر عاقلی می تواند بفهمد که رابطه با با کشورهای اروپایی برای ما نفع اقتصادی ندارد. ولی نمی دانم چرا موسوی نمی خواهد این را بفهمد.
-دروغ گو خائن است و خائن ترسوست!
و مصداق سخن احمدی نژاد، موسوی بود در مناظره با حمدی نژاد
که از ترس صدایش به لرزه افتاده بود.
حرف آخر
اغلب طرفداران دانشجویی که از احمدی نژاد می شناسم و یا آنها صحبت کرده ام معتقدند که او اشکال های-که شاید هم کم نباشد-دارد و این طرفدارایشان به یک
هواداری کور مبدل نشده است. ولی آنچه من در طرفدارن میرحسین دیده ام چیز دیگری بود.
** اگر برای رأی دادن به احمدی نژاد هیچ دلیلی جز
جمع شدن باندهای قدرت و ثروت در مقابل احمدی نژاد وجود نداشت، باز هم به احمدی نژاد رای می دادم!
از این قبیل:
+او سبز است و سپید است و قرمز است
+انقلابی هستیم چون محافظه کاریم
+آن مرد هرگز دروغ نمی گفت(آن مرد رسانه نداشت/آن مرد هزینه پوستر نداشت و ...)



نویسنده : - » ساعت 3:22 عصر روز سه شنبه 88 خرداد 19



کار خوبی که سیمای جمهوری اسلامی امسال درباره انتخابات کرد؛ پخش گزیده هایی از توصیه های امام خمینی(ره) به مردم و رئیس جمهور است. توصیه ای که حضرت امام به همه رئیس حمهور ها داشتند توجه به خدا و عبور از منیت و خوددخواهی است.

این ها را می گذارم کنار رفتار برخی از آقایان که در یک جمله چهار کلمه ای 5 تا من بکار می برند!
به راستی این کجا و آن کجا!!!

من که تا به حال ندیدم که یک جایی هم در سخنانشان برای خدا باز کنند! به خدا؛ خدایی هم هست!



نویسنده : - » ساعت 7:0 صبح روز یکشنبه 88 خرداد 10