مسئله اصلی را فراموش نکنیم!

بند کفش یا چیزی در همین حدود!

ارغوانیه:
* چند روز پیش تولد اینجا بود. می‏توانید یکساله شدن اغوان را تبریک بگویید.
البته جشن تولد چند روز دیگرست!
* من نمی‏دانم بعضی با چه استدلالی می‏توانند خود را پیرو امام بدانند و به دامان حسینعلی منتظری پناه ببرند.
نامه امام را بخوانید(+).
* پیشنهاد من این است یکی از این قرص‏هایی که به ابطحی خورانده اند به موسوی و کروبی هم بخورانند که ماجرا تمام بشود.
* کروبی دو راه دارد؛ اول ننجونش و خودش را به جای مستند ارائه کند.
یا ...
* موسوی دستگیر شد! به نقل از آل حبیب.
* دو توصیه بهداشتی به سبزها! حتماً بخوانید. + و +.
* سروش تناقضات. درباره نامه اخیر او به مقام معظم رهبری.
* این سایت را هم ببینید. دیکتاتور کیست؟
* بنده که خیلی خوشحالم از اینکه به واسطه فتنه دشمن آقا بیشتر و صریح‏تر راه را نشان می‏دهد!
خدا این سید را برای ما نگه دارد، دوست دارم آقا!
* راستی چرا هیچ کس از بسیجیان دلجویی نمی‏کند؟

اشاره:
آنچه در زیر آمده است رئوس مطالبی است که مقام معظم رهبری در خطبه‏های 20/6/88 فرمودند. جملات از بنده است. متن‏های که با رنگ آبی متمایز شده اند نظرات شخصی بنده است.

سلوک سیاسی امیرالمؤمنین(علیه السلام)
سلوک سیاسی حضرت امیر(ع) از سلوک اخلاقی و معنوی او جدا نیست و آمیخته با معنویت و اخلاق اوست. مشأ گرفته از آنهاست. این سیاست اخلاقی نتیجه‏اش برای مردم نمایاندن راه رسیدن به بهشت است. سیاست‏ورزی برای کسب قدرت، ثروت و دنیا چه برای سیاست‏ورز و چه برای مردم می شود آفت.
در طول حکومت حضرت سه جنگ مفصل نظامی با هزاران کشته واقع شده است. این چنین حکومتی را در نهج‏البلاغه با حقارت ذکر می‏کند. ارزشش در نزد علی(ع)-به گفته خود ایشان- چیزی در حد بند کفش خود یا رطوبتی که بر اثر عطسه بزغاله ایجاد می‏شود است! حکومتی که این قدر در نظر علی(ع) حقیر است چرا او زیربار زمامداری آن می‏رود؟! خداوند بر عالمان فرض کرده است تحمل نکنند سیلی ظالم به مظلوم را. این است که علی(ع) حکومت را می‏پذیرد.
سیاست‏ورزی علی(ع) چه ویژگی‏هایی دارد؟!
1. از مکر و فریب دور است
تقوا مانع مکر علی(ع) است. دلبستگی به دشمن، تهمت و دروغ، نقض تعهد و پیمان و ... اینها در روش علی(ع) جایی ندارد.
جدایی دین و سیاست-که امروز دوباره عده‏ای از آن دم می زنند- یکی از خطراتش جدایی سیاست از معنویت و اخلاق است.
2.مدارا با مخالفان و دشمنان
جنگ‏های حضرت علی بعد از مداراهای لازم بود. کسانی می‏آمدند خدمت حضرت و او را به جنگ و از بین‏بردن مخالفانش دعوت می‏کردند. در پاسخ آنها حضرت می‏فرمود بگذارید با لطافت و تسامح حق ذی‏حق را بگیریم. در جنگ صفین عده‏ای به دنبال شروع جنگ بودند. حضرت می فرمود من دنبال جنگ نیستم، من دنبال هدایتم. یک روز هم جنگ عقب بیفتد شاید عده‏ای هدایت شوند.
و یا در جمل حضرت بر دشمنی و عدم تحمل آنها بر حکومتش صبر کرد تا زمانی که بین مسلمانان شکاف و تفرقه ایجاد کردند.
3. با دشمنانش با استدلال سخن می‏گفت
در نامه‏هایی که حضرت به معاویه دارد. در پاسخ به فحاشی ها و توهین‏های معاویه حضرت استدلال می‏کند.
در استدلال با طلحه و زبیر می‏‏گوید یک چیز کوچک را مایه اختلاف قرار دادید و این همه نکات مثبت را ندیدید.
4. به زور و ظلم راضی نمی‏شد
به متنفذین و اشراف باج نداد. امیرالمؤمنین بیاید با ظلم و راه‏های غلط برای خودش دوست درست کند؟! هرگز!
5. از مردم درخواست می‏کند که هنگام سخن گفتن با او چاپلوسی نکنند.
6. رفتارش با مخالفان یک جور نیست.
بین جریان‏های مختلف تفاوت می‏گذارد. آنجایی که کسانی بخواهند با ظواهر دینی بازی کنند می‏ایستاد، اما با همه یک نوع برخورد نمی‏کند. می‏فرمود بعد از من با خوارج جنگ نکنید. آن کسی که دنبال حق است ولی اشتباه می‏کند مثل کسی نیست که دنبال باطل می‏رود.

روی سخن با جریان‏های سیاسی است
در این تذکراتی که مطرح می‏کنم روی سخنم با جریان‏های سیاسی و مسئولان حاضر و سابق است. کسانی‏که تا کنون در درون نظام بودند که ان‏شاءالله در آینده هم برای نظام کار کنند. این درون و برون شاخص‏های عقیدتی و مبناهای فکری دارد.
1. انشعابات از انقلاب تا کنون
از انقلاب تا امروز اشعاباتی به وجود آمده که برخی خسارت‏زا بوده‏اند لیکن برخی هم با هوشیاری مردم و عناصر فعال حل شده‏اند. این‏ها همه یک جور نیست. برخی ناشی از اختلاف در عقاید است. برخی اختلاف و دعوا بر سر منافع است. برخی هم اختلاف سلایق است در چارچوب اصول نظام.
آنچه به نظر می‏رسد اختلاف سبزها، اختلاف بر سر منافع و البته عقاید است. آنچه به وضوح در اعترافات متهمان مطرح است. جریانی که به دنبال احیای تفکرات امام در بطن دولت است با تفکرات غربی آقایان تناقض دارد. در کنار این نمی‏توان گفت که دست ایشان از بسیاری منابع پولی و شرکت‏های اقتصادی کوتاه شده، در خطر افتاده و یا عرصه برای‏شان تنگ شده است.
امام هم با همه اختلافات یک جور برخورد نکرد، مانند شیوه امیرالمؤمنین(ع). برخورد با دولت موقت، لایحه قصاص و کسانی که کار را به ترور کشاندند. برخی از این‏ها در سطوح بالای حکومتی بود. برخورد با کسانی بود که بیش از این با آنها نمی‏توان مدارا کرد. همه هم سوابق انقلابی و مذهبی داشتند. لیکن برخی با امام درافتادند و مدارای امام را نادیده گرفتند.
ضدیت سبزها با مبانی اندیشه امام و ولی فقیه آشکار شده است. کسانی که برای ارتباط و نزدیکی‏‏شان با رهبری عکس دیدار خانوادگی رو می‏کردند حالا تمام قدر در مقابل او ایستاده‏اند. مگر امام نگفت «پشتیبان ولایت فقیه باشید»؟ حرف ما با اینهایی نیست که با کلیت نظام مشکل دارد، دعوای ما با کسانی است که ادعای دین‏داری می‏کنند و تا دیروز ولایت قبول داشتند حالا امروز به دامن امسال منتظری پناه برده‏اند! آنچه به وضوح پیداست وجود تناقضات آشکار و آشفتگی و سردرگمی در جبهه سبزهاست.  
در برابر رسوخ مبانی غلط در کالبد نظام و درگیری با انقلاب -که سم مهلک برای نظام است- امام(ره) برخورد می‏کرد. جایی که حالت دشمن به خود می‏گیرد. تا جایی که کار به معارضه، ضربه زدن و شمشیر کشیدن نکشد نظام به کاری به آنها ندارد. نظام تا زمانی که اینها کاری به کار نظام نداشته باشند به آنها کاری ندارد. نظام با دگراندیشان کاری ندارد.
اختلاف سلیقه‏ اشکال ندارد، بلکه نافع است تا فضا رقابتی شود در حضور منتقدان لیکن در چارچوب نظام. چارچوب نظام هم مشخص است. اسلام، قانون اساسی، رهنمودها و وصایای حضرت امام. در این چارچوب نظام با کسی برخود نمی‏کند. تا زمانی که در پی اغتشاش و دروغ‏پراکنی و سلب آسایش نباشند. استراتژی نظام در این چارچوب جذب حداکثری و دفع حداقلی است.
لیکن نظام در برابر قانون‏شکنی‏ها و مرزشکنی‏ها حق دفاع دارد. هیچ کجای دنیا هم چنین نیست. احزابی که مخالف اصول نیستند قبول نمی‏کنند و برخورد آنها خشن و تند است. شمشیر کشی در مقابل نظام «جواب تند» دارد.
با نگاهی به موضع مقام معظم رهبری این سخن در شیوه برخود ایشان کملا هویداست. لیکن آنهایی که قدر این مدارا را ندانستند و با تهییج افکار عمومی کار به اغتشاش و سلب آسایش عمومی کشاندند باید انتظار برخورد نظام ه داشتند. قطعاً-و در هیچ کجای دنیا- به کسی که اموال عمومی و خصوصی را به آتش می‏کشد و متعرض جان و ناموس مردم می شود شیر موز نمی‏دهند!
2.مسئله فساد و تسفیه حساب شخصی
کسانی که با خدا خلف وعده کردند نفاق در دلشان به وجود می‏آید. نفاق کفر باطنی است. این هم به تدریج بر اثر گناه ایجاد می‏شود و علاج این تقواست.
3. جمهوری اسلامی تقلبی!
فساد ممکن است در یک نظام پیش بیاید؛ همان بیماری که ممکن است اشخاص دچار آن شوند. اسم و ظاهر اسلامی باشد لیکن سیرت غیراسلامی باشد.استفاده از آزادی در جهت لاابالی‏گری و فساد، حساس ضعف در برابر دشمن و اتحاد با او، لبخند زدن به بیگانه، اینها نشانه‏های انحطاط است.
هرگاه با شعارهای امام پیش رفتیم عزت و منفعت دنیایی هم با ما بوده‏است.
برخی در لباس دلسوزی آمدند و گفتند چگونه این اعتماد از دست رفته مردم را بازگردانیم! در انتخابات آینده مردم نشان خواهند داد که از اعتمادشان به جمهوری اسلامی کاسته نشده است.
همه باید مراقب باشیم جمهوری اسلامی تبدیل نشود به یک نظام بی‏دین و سکولار با ظاهر دینی. باطنش مجذوب غرب باشد و ظاهرش شعائر دینی دم دستی. برخی وقتی دهان گشاد دشمن را می‏بینند ترس برشان می‏دارد. همه نظام‏ها این‏گونه‏اند. باید دید این موافقان و مخالفان چه کسانی هستند!
یکی از ویژگی های دولت نهم این بود که مجذوب نظریات و قدرت غرب نیست. آنچه ما در این 16 سال نداشتیم. علاوه بر آنکه مرعوب غرب نیز بودیم. در این بستر مناسب است که انقلاب می‏تواند به راه خود ادامه دهد و دست به نوآوری بزند. کار دیگری که این دولت کرد فقر علوم اسلامی را که در این چند سال باید تولید می‏شد نشان داد. وقتی سراغ نظریات اقتصاد اسلامی را می‏گیرد و از هیچ کس پاسخی نمی‏شنود. این رویکرد است که برخی علما را می‏ترساند.
نگذارید جمهوری اسلامی تقلبی درست کنند. در ده سال گذشته هم می‏خواستند چنین کنند ولی خداوند و هوشیاری مردم نگذاشت. هر مقدار که از دوران اصلاحات فاصله می‏گیریم خیانت‏ها و برنامه‏های جبهه اصلاحات در این چند سال از زبان رهبری بیشتر بیان می‏شود. خیلی از مواردی که بیان آنها مصلحت نبوده است. بنده که از روشن شدن نقاط مبهم این چند سال خوشحالم!
در راهپیمایی روز قدس شرکت کنید. نگذارید در این اجتماعات تفرقه ایجاد شود. از تفرقه باید ترسید و با آن مبارزه کرد.
من که گمان نکنم حضور سبزها آنقدر چشم‏گیر باشد! قطعاً به واسطه حضور کم‏شان در مکان‏های ثابتی تجمع خواهند کرد که بیشتر دیده شوند.