بازدیدی از بزرگ‏ترین واقعه قرآنی کشور
امسال هفدهمین نمایش‏گاه قرآن است که برگزار می‏شود. چند سالی است که به این وسعت و با این تبلیغات برگزار می‏شود. تفاوت ترکیب جمعیتی بازدیدکنندگان به ‏شدت مشهود است. کمتر چهره‏ای به چشم می‏خورد که سر و وضع نامناسبی داشته باشد، و یا دختر و پسری در حال معاشقه(!). از آن شلوغی‏ها و در هم «وول خوردن»‏های نمایشگاه کتاب هم خبری نیست. همه اینها را می شود گذاشت به حساب موضوع و زمان نمایش‏گاه و بازه طولانی‏تر آن. با این حال آدم یاد بهشت می‏افتد در قیاس با جهنم، که در اولی ساکنانش باز باز گذران می‏کنند و در دیگری فشرده فشرده. البته شاید هم به خاطر قبل از افطار رفتن ما باشد که مردم-از جمله خودمان- در حال «غش تدریجی»‏اند.
آنهایی که رفته‏اند و دیده‏اند گواهی می‏دهند که بسیاری از غرفه‏های-شاید بیش از نیمی از غرفه‏ها- هیچ ربطی به موضوع نمایش‏گاه ندارد. بسیاری دیگری هم در کنار چند محصول قرآنی به عرضه دیگر محصولات خود می‏پردازند. قسمتی هم که مختص مشاوره در موضوعات مختلف است با روحانیون گرام.
این سؤال باید پرسیده شود که در کشوری که چندان التفاتی به قرآن نمی‏شود-حتی در حوزه‏های علمیه- و به تبع آن در حوزه نشر و تحقیق هم اثر قابل توجهی به چاپ نمی رسد، برگزاری نمایش‏گاهی با این بوق و کرنا چه وجهی دارد؟!
به نظر من به جز بستن دهن وهابیون عرب هدف دیگری مدنظر نیست. باید فعالیت بزرگ و دست‏پر کنی همچون نمایش‏گاه قرآن باشد که بتوان عدم توجه به قرآن در شیعیان را پاسخ دهد. اینکه بزرگ‏ترین واقعه قرآنی کشور-از لحاظ بعد رسانه‏ای و وسعت مخاطبین- به «نمایش» گذاشتن قرآن است خود دلیل عدم التفاط به قرآن است.
هرچقدر مصلا برای برگزاری نمایش‏گاه کتاب نامناسب است، برای برگزاری نمایش‏گاه قرآن خوب است. گرچه معمار محترم خواسته است محترمانه از مسجدالحرام کپی بر‏داری کند بازهم به معماری تمام‏مدرن نمایشگاه بین‏المللی می‏ارزد.
آنچه می‏تواند قرآن را از این مهجوریت به در آورد و دیگر لازم نباشد نمایش‏گاهی با این هدف برگزار شود توجه حوزه‏های علمیه به قرآن و در مقیاس مخاطب عام گسترش جلسات تفسیر است.
امسال توفیق حضور در کلاس تفسیر حجت‏الاسلام قاسمیان-صبح‏ها دانشگاه شریف-را داریم. تفسیر موضوعی با حواشی فراوان. که بیشتر به کلاس آموزش روش تفسیر است. روش آیه به آیه که به ندرت از روایت استفاده می‏شود. برای من که از خواندن 10 ساعت قرآن روزانه مفید بوده است. نوعی احساس قرب به قرآن دست می‏دهد. رجوع به آیات فراوان برای توضیح آیه پایه احساس غور و مؤانست با قرآن را به همراه دارد.